bedrijfsnieuws over Moleculaire Diagnostiek: Een Vertrouwde op Optie voor In het ziekenhuis opgenomen Geduldige Zorg

De secundaire bacteriële en schimmelbesmettingen hebben in het ziekenhuis opgenomen patiënten voor decennia bedreigd en dringender geworden aangezien de ziekteverwekkers weerstand tegen gemeenschappelijke antibiotica ontwikkelen. Onlangs, bevestigden de Centra voor Ziektecontrole en Preventie wat vele frontliniearbeiders en epidemiologen reeds verdachten: pandemic covid-19 heeft geleid tot „alarmerende“ tegenslagen in de globale bestrijding van antimicrobiële resistentie (AMR). Drug-resistant besmettingen in in het ziekenhuis opgenomen patiënten namen met 15% vanaf 2019 tot 2020 toe.

Wanneer een patiënt voor langere tijd in het ziekenhuis op wordt genomen, worden zij meer en meer kwetsbaar aan ziekenhuis-verworven besmettingen. De hoogst besmettelijke pathogene blootstelling kan na standaard chirurgische die procedures voorkomen met een catheter of een ventilator of via transmissie worden uitgevoerd in de intensieve zorg wordt uitgespreid (ICU).

De situatie wordt ingewikkelder wanneer de medische beroeps niet het potentieel voor secundaire bedreiging-antibiotica kunnen betrouwbaar diagnostiseren kunnen worden beheerd onnodig of voor langer dan ver*eisen-verergerend drug-resistant ziekteverwekkers. Met vooruitgang in moleculaire kenmerkende testmethoden, die zich bij de cultuur baseren is de resultaten alleen om besluiten betreffende antibiotisch gebruik en geduldige zorg te nemen niet meer een adequate benadering.

Waar de Cultuur te kort schiet

De conventionele cultuur testmethoden toonden gevoeligheidsuitdagingen aan wanneer gebruikt op patiënten die antibiotica nemen (The Lancet, DOI: 10.1016/S2213- 2600(22) 00086-8). Zelfs met gevestigde documentatiewaarschuwing van zijn valkuilen, worden de cultuurtests wijd goedgekeurd als norm van zorg voor het identificeren van de aanwezigheid van ziekteverwekkers en hun gevoeligheid aan antibiotica.

De typische benadering voor het testen van een patiënt die het ziekenhuis op lange termijn of ICU-verblijf ondergaan impliceert het uitvoeren van cultuurtests met veelvoudige intervallen tijdens ziekenhuisopname. De werkers uit de gezondheidszorg gebruiken deze resultaten om bacteriële en schimmelziekteverwekkers te identificeren en antibiotisch gebruik te informeren. Deze resultaten kunnen verscheidene dagen vergen, die het empirische beleid van breed-spectrumantibiotica veroorzaken alvorens een officiële diagnose te bereiken.

Wanneer de cultuurtests later in het het ziekenhuisverblijf van de patiënt worden uitgevoerd, zoeken de werkers uit de gezondheidszorg de voortdurende aanwezigheid of de totstandkoming van ziekteverwekkers om te beoordelen als de huidige antibiotische behandelingscursus werkt. Nochtans, zouden de gevoeligheidsuitdagingen inherent met cultuur deze resultaten in vraag, in het bijzonder voor patiënten moeten roepen die op antibiotica voor een uitgebreide tijd zijn geweest.

Wanneer de werkers uit de gezondheidszorg tot het moleculaire kenmerkende testen voor dezelfde geduldige steekproeven opdracht geven, worden de resultaten vaak gestapeld tegen cultuurresultaten. Bijvoorbeeld, als de moleculaire die diagnostiek een ziekteverwekker ontdekt niet in een cultuursteekproef wordt gezien, worden de resultaten gezien als fout-positief. Alternatief, als de moleculaire die diagnostiek geen ziekteverwekker erkende in de cultuur wordt ontdekt, zou dit valse negatief vormen.

Ligt daarin het dilemma voor gezondheidszorgarbeiders: Kan het moleculaire kenmerkende beduidend sneller resultaat-vaak geleverd testen dan cultuur-om betrouwbare kenmerkende informatie veranderingen in antibiotische besluiten te informeren te verstrekken en worden vertrouwd op?

Het vinden van Vertrouwen in Moleculaire Diagnostiek

Talrijke studies hebben de betrouwbaarheid en de klinische waarde van snelle, uitvoerige moleculaire kenmerkende panelen voor het identificeren van ziekteverwekkers en AMR-tellers van, urineademhalingskanaal, en bloedsomloopsteekproeven bevestigd.

Een recente studie bij het Universitaire Ziekenhuis van Karolinska analyseerde periodieke microbiologische die cultuursteekproeven uit in het ziekenhuis opgenomen COVID-longontstekingspatiënten worden genomen (Europees Dagboek van de Klinische Microbiologie & Infectieziekten, DOI: 10.1007/s10096-022-04466-9). Elke ademhalingsdiesteekproef voor cultuur wordt verzonden werd ook getest gebruikend een samengesteld kenmerkend paneel moleculair van de polymerasekettingreactie (PCR) om de vooruitgang van ziekteverwekkeropsporing over beide methodes te vergelijken.

Het nemen van periodieke steekproeven van een patiënt op verschillende dagen biedt een uitvoerigere benadering aan dan vergelijkend één enkele cultuur en corresponderend moleculaire steekproef van één dag. Gebruikend periodieke steekproeven, in de meeste gevallen ontdekte het samengestelde PCR paneel ziekteverwekkers, met inbegrip van goudhoudende Stafylokok - en Streptokok pneumoniae, beter dan cultuur. Daarom besloten de onderzoekers dat de PCR paneelresultaten als ware positieven zouden moeten worden beschouwd toen deze zelfde ziekteverwekkers in verdere culturen werden bevestigd. Deze bevindingen zouden vertrouwen in de betrouwbaarheid van snelle moleculaire diagnostiek moeten opvoeren.

Het vertrouwen op samengestelde kenmerkende panelen voor vroege en uitvoerige geduldige resultaten heeft ook implicaties voor antibiotische stewardship en het verminderen van de last van AMR-besmettingen over gezondheidszorgfaciliteiten. Van de Karolinska-patiënten voor wie PCR een extra ziekteverwekker ontdekte, werden 71,4% blootgesteld aan antibiotica vóór de steekproefinzameling. Wij moeten het bekende ongunstige effect erkennen van deze therapeutiek op microbiologische cultuurresultaten en werkers uit de gezondheidszorg aanmoedigen om aan moleculaire kenmerkende panelen als nieuwe norm van zorg te draaien.

PCR het testen zou vroeger in het het ziekenhuisverblijf van een patiënt moeten voorkomen. Het vergemakkelijkte vertrouwen in en de toegang tot deze panelen zullen onnodig antibiotisch gebruik en, door uitbreiding, lagere besmetting en transmissietarieven voor streng zieke patiënten verlagen die uitgebreide ziekenhuisopnames ondergaan. Het zal ook helpen antibiotische stewardship na verloop van tijd verbeteren.

Oliver Schacht is CEO van OpGen, Inc., een bereidende precisiegeneeskunde, een bio-informatica, en een genomic analysebedrijf die volledige oplossingen verstrekken voor patiënten, de ziekenhuizen, en van de besmettingspreventie en behandeling besluiten voor het hele netwerk.